ساخت و تعیین ویژگی ذرات نانوکامپوزیتی متخلخل سیلیکای مغناطیسی برای کاربردهای پزشکی و بررسی سمیت سلولی آن ها

سابقه و هدف: تشخیص به موقع و درمان مؤثر بیماری های صعب العلاج از چالش های بسیار مهم در زمینه نانوپزشکی است. هدف از این تحقیق، سنتز و تعیین ویژگی های ذرات نانوکامپوزیتی سه لایه سیلیکای مغناطیسی با قابلیت به کارگیری هم زمان به عنوان عامل حاجب در تصویربرداری تشدید مغناطیسی (magnetic resonance imaging یا mri) و دارورسانی بود. مواد و روشها: در پژوهش حاضر نانوذرات اکسید آهن مگنتیت با روش هم رسوبی شیمیایی، لایه اول سیلیکا با استفاده از روش مشابه روش stober و لایه دوم (سیلیکای متخلخل) با روش حذف الگو ساخته شدند. حضور و حذف مولکول های سورفکتانت توسط آنالیز مادون قرمز تبدیل فوریه (fourier transform infrared یا ftir)، بررسی اندازه و مورفولوژی ذرات توسط تصویربرداری میکروسکوپ الکترونی عبوری- روبشی با قدرت تفکیک بالا (high resolution-scanning transmission electron microscopy یا hr-stem)، خصوصیات مغناطیسی ذرات توسط دستگاه مغناطیس سنج نمونه ارتعاشی (vibrating sample manetometer یا vsm)، ساختار متخلخل با استفاده از روش brunauer-emmett-teller و ساختار بلوری نانوسامانه نیز با آنالیز تفرق اشعه ایکس (xrd یا x-ray diffraction) بررسی شدند. سنجش های mtt و ldh برای بررسی سمیت سلولی ذرات سنتز شده استفاده گردید. یافتهها: نانوسامانه سه لایه سنتز شده دارای اندازه 10 ± 180 نانومتر و مساحت ویژه و قطر متوسط حفره ذرات به ترتیب 4/390 مترمربع بر گرم و 01/3 نانومتر بود. مغناطش اشباع نانوسامانه برابر با 5/0 ± 21 واحد الکترومگنتیک بر گرم به دست آمد. بررسی سمیت سلولی نانوسامانه بر دو دودمان سلولی سرطان پروستات اپی تلیال چسبنده 145-du و سرطان خون اریترولوکمیک شناور 562k انجام شد. نتایج بررسی سمیت سلولی نشان داد که نانوسامانه به دست آمده در غلظت های آزمایش شده سمیت سلولی ایجاد نکردند. استنتاج: نتایج این تحقیق نشان می دهد که نانوسامانه سنتز شده دارای قابلیت های لازم اولیه برای به کارگیری هم زمان به عنوان عامل حاجب برای mri و دارورسانی است.